Albert S.
5/5
“Ik vind dat niet iedereen zou moeten lijden onder de acties van één persoon, en hoewel ik zonder enige kans hieruit gezet ben, wil ik de hele staf van alle organisaties bedanken waarmee ik in aanraking ben gekomen. Jullie zijn allemaal geweldig. Na mijn uitgebreide ervaring in verschillende kampen in verschillende landen, kan ik zeggen dat dit kamp een van de besten is, ondanks dat het tijdelijk is. De mensen hebben toegang tot internet in hun kamers met snelheden van 60+ MB, en elke kamer is voorzien van een televisie met verschillende kanalen in meerdere talen. Er zijn computerkamers, een sportschool en veel andere faciliteiten voor vermaak. Er wordt voortdurend gewerkt aan reparaties, voorbereidingen voor de winter, enz. Zo’n 80 procent van de medewerkers in het kamp voert hun werk met respect en correctheid uit. Er zijn echter ook degenen die profiteren van het feit dat veel mensen hun rechten niet kennen. Je ziet aan hun gezichten dat ze hun werk, hun collega’s, en alles eigenlijk haten. Ik begrijp niet waarom zulke mensen hier nodig zijn.
Nu een paar woorden over degene die het besluit nam om mij uit te zetten. Ik schuif de verantwoordelijkheid niet van me af, want ik ben zelf schuldig en ben volgens de regels weggestuurd, hoewel ze zelfs niet de moeite namen om het goed uit te leggen. Op de eerste dag werd ons verteld dat je, als je twee weken achter elkaar je check-in mist, terug moet naar Ter Apel. Ik was 16 uur te laat voor mijn EERSTE gemiste check-in en sprak daarna met een vriendelijke COA-medewerker die mijn situatie begreep en zei dat ze me dit keer vergaven, maar dat er problemen zouden komen als ik nog een keer zou missen. De volgende ochtend echter kwam de beruchte medewerker, die altijd al een persoonlijke afkeer tegen mij leek te hebben, binnen en begon in een onvriendelijke toon te dreigen met beveiliging, ook al werkte ik volledig mee en verzette me niet. Ik vroeg haar alleen om vijf minuten te wachten zodat ik niet in mijn ondergoed voor hen hoefde te staan, maar dat wilde ze niet. Ze lijkt niet in staat om zelfs de meest eenvoudige dingen te begrijpen. Dit gaat niet alleen om deze situatie, maar om het feit dat ik vaak als tolk werkte voor de Armeniërs in het kamp en daardoor regelmatig met haar in contact kwam. Iedere keer sprak ze op een manier alsof we haar iets verschuldigd waren. Misschien denkt ze dat wij van haar belastinggeld leven? Nou, mevrouw, laten we dan van plaats wisselen: ik werk in uw plaats en betaal mijn belasting, zelfs 20 procent meer. En u kunt in mijn plaats rondreizen langs verschillende landen en kampen in de hoop om op een dag legaal te kunnen werken en belasting te betalen. Als je één dag mijn leven zou leiden, zou je gezichtsuitdrukking misschien iets vriendelijker worden.
Misschien dacht ze echt dat ik een idioot was die met een Belgisch ID hier kwam om even van jullie te genieten, haha. Toch heb ik geen andere legale opties, dus ik vermoed dat we elkaar weer zullen zien. Tot ziens!” 😉
