Uitgeverij D.
2/5
Vier jaar geleden kwam mijn moeder in Oostergouw op de afdeling Gorter. Mijn toenmalige recentie staat onder de huidige en was bijzonder positief. Helaas is de zorg op de afdeling waar mijn moeder nu zit veel slechter dan in het begin. De goedwillende verpleging heeft nergens tijd voor, (gewoon te weinig personeel en te veel werk) en spreekt vaak slecht Nederlands. Ik bel mijn moeder iedere dag en dan heb ik een goedwillende verpleegster aan de lijn die gewoon de tijd niet heeft om mijn moeder even met haar telefoon te helpen. De artsen zijn of in bespreking of afwezig, in ieder geval niet bereikbaar. Het medisch loket belooft dat we terug gebeld worden en dan hoor je nooit meer iets. Het management ziet blijkbaar alleen de financiele kant van de zaak.
Mijn moeder wil graag iedere dag even naar buiten en wordt dan niet of pas na frequent vragen geholpen om haar jas aan te trekken, zij wordt regelmatig pas na 10.00 uur uit bed geholpen, terwijl ze aangeeft vroeger op te willen staan, het eten stuurt zij vaak terug omdat er kraak of smaak aan zit, enz. enz. Kortom een verpleeghuis dat de naam momenteel niet verdient. Mijn moeder wil niet meer verhuizen, maar ziet geen positieve kant meer aan het leven in deze instelling. Wij wonen in Frankrijk en daar wil zij jammer genoeg niet naar toe. Helaas is de zorg duur genoeg maar geen zorg genoeg en de inspectie ziet niet genoeg klachten om in te grijpen of frequenter te controleren.
Mijn recentie van 4 jaar geleden:
Mijn moeder van 98 verblijft momenteel in Oostergouw op de afdeling Gorter en ik ben onder de indruk van de liefde en zorg die zij krijgt, de hartelijke communicatie per telefoon, wanneer ik haar iedere avond vanuit Frankrijk bel, de positieve berichten die ik van haar hoor. Het was bijzonder moeilijk om mijn moeder daar achter te laten en terug te moeten naar Frankrijk, maar de artsen en de verpleging hebben dat een stuk lichter gemaakt. Dank aan U allen! Ik wens U fijne feestdagen en een gezonder 2021. Tot ziens.
Robert Vierbergen
