Maastricht UMC+ - Maastricht

judith Z.

Door endometriose zou ik een flinke buikoperatie ondergaan. Meerdere scenario's werden duidelijk uitgelegd, de gevolgen ervan en mijn wensen ( als verpleegkundige kon ik redelijk realistisch beredenen). Urologie, gynaecologie en chirurgie waren betrokken, evenals anesthesie, het hele OK team en de robot natuurlijk. Drukke boel en moeilijk planbaar. De beslissingen van de professionals bleef op kwaliteit en daardoor herstelde ik zeer spoedig. Ik ben zeer tevreden en opgelucht dat ik met zo'n fijne deskundigen te maken heb gehad.

Turan B.

Het gaat momenteel heel slecht met mij, maar ik kan niets doen, maar ik wilde dit incident met jullie delen. Ik had een heel mooie dochter. In maart kreeg mijn dochter een spierziekte genaamd myasthenia gravis haar oog zag dubbel en het ooglid was eraf gevallen. En ze meldde zich snel bij het ziekenhuis. De professor op de kinderafdeling van het Academisch Ziekenhuis Maastricht zei dat het goed zou komen met onze dochter, maar hij begon alleen maar met medicijnen. Zijn klachten werden met de dag erger. Ze kon niet praten zekon niet lopen, ze kon niet slikken en ze kon niet ademen. Toen hij op 17 november bij mij kwam, was hij volledig uitgeput en nam hij zijn medicijnen. Toen ik het haar gaf, kon ze niet slikken en dreigde te stikken. Ik nam onmiddellijk contact op met haar moeder. Zij belde de dokters, maar de dokters kwamen niet tussenbeide en zeiden tegen mijn dochter dat ze moest wachten. 😥En na een paar dagen was mijn dochter buiten adem en kreeg ze een hartaanval omdat haar spieren het volledig hadden begeven omdat ze niet meer kon. slikte de medicatie. Daarna kwam ze weer tot leven als gevolg van de hartmassage van door haar moeder. Ze werd snel door ambulances meegenomen, maar het is nu te laat Het is voorbij. De hersenen van mijn dochter zijn beschadigd als gevolg van de interventie. Ze hebben haar 5 weken lang in leven gehouden met medicijnen en buisjes in haar mond. Maar alles was te laat, mijn dochter werd gisteren een engel. Zij nam afscheid van haar leven, ik heb momenteel veel pijn. Mijn dochter had dromen en ze was pas 10 jaar oud. Ik geloof niet in gerechtigheid. Wie kan de dromen van mijn dochter nu terugbrengen?

Evi V.

Van april 2022 tot oktober 2024 was ik onder behandeling bij Emans vanwege een instabiele knieschijf. Hij constateerde dat de knieschijf niet op de juiste positie zitten en dat de groeve waardoor mijn knieschijf glijdt 'iets' ondiep is. Tijdens onze gesprekken over de operatie (tuberositas transpositie, MPFL-reconstructie en het terugplaatsen van een losgeraakt stuk kraakbeen na de luxatie) verzekerde hij me dat het een eenvoudige ingreep zonder complicaties zou zijn. Hij stelde dat mijn knieschijf stevig zou vastzitten, de littekens minimaal zouden zijn en dat de revalidatie weinig belastend zou zijn.

Toen het verband voor het eerst van mijn knie werd verwijderd, bleek echter dat er drie grote sneden waren gemaakt, naast meerdere kleinere littekens van de kijkoperatie. De revalidatie bleek allesbehalve licht; het kostte me drie maanden om zonder krukken te kunnen lopen. Vanaf het begin voelde ik een constante wrijving in mijn knie, die niet verdween. Binnen enkele maanden werd de knieschijf opnieuw instabiel, en ik ontwikkelde X-benen.

Helaas heb ik ook mijn rechterknie door Emans laten behandelen, wat eveneens klachten opleverde, zij het veel minder ernstig dan bij mijn linkerknie. Inmiddels is mijn situatie zo erg dat ik dagelijks met krukken moet lopen om de dag door te komen.

Toen de schroeven uit mijn knie werden verwijderd, gaf ik aan hoe slecht het met mijn linkerknie ging. Emans nam mijn zorgen echter niet serieus en stelde simpelweg voor om een klein bandje te dragen, waarmee het probleem volgens hem opgelost zou zijn.

Enkele maanden later keerde ik terug, dit keer met nog hevigere klachten en nauwelijks in staat om te lopen, terwijl ik een stevige brace droeg om de knieschijf op zijn plaats te houden. Hij erkende toen dat mijn knieschijf instabiel was en dat ik X-benen had. Tot mijn verbazing gaf hij aan dat hij me al binnen enkele jaren na de operatie had verwacht terug te zien, terwijl hij vooraf juist had beweerd dat de ingreep permanente stabiliteit zou bieden. Ook claimde hij dat ik altijd al X-benen had, terwijl hij dit voorheen nooit verteld heeft en mijn ouders dat ook niet eerder gezien hebben. Uiteindelijk verwees hij me door naar een gespecialiseerd centrum, maar tegen die tijd was mijn vertrouwen in hem volledig verdwenen.
Later belden mijn ouders hem om te vragen of hij contact kon opnemen met de specialist voor een versnelde afspraak. Tijdens dat gesprek vertelde hij doodleuk dat mijn groeischijven tijdens de operaties nog open waren (ik was destijds 15). Dit zou de oorzaak zijn van de X-benen. Dit gaf hij echter pas toe nadat mijn moeder er expliciet naar vroeg, en het werd nooit eerder besproken.

Toen ik bij de andere orthopeed langsging, werd bovendien ontdekt dat mijn groeve niet alleen ondiep was, maar zelfs plat. Dit was een cruciale factor die nooit eerder door Emans was benoemd en ook een belangrijke rol speelde in de instabiliteit van mijn knieschijf. Ook werd ontdekt dat ondanks vier (!) operaties mijn pezen nog steeds niet op de juiste plek zitten, waardoor de ingreep die Emans gedaan heeft helemaal opnieuw moet gebeuren. Dit bevestigt dat Emans de situatie helemaal niet goed beoordeeld heeft.
Inmiddels moet ik deels vanwege zijn fouten een zeer complexe operatie ondergaan, een ingreep die de specialist in instabiliteit slechts drie keer per jaar uitvoert.

Hoewel Emans misschien bekwaam lijkt op papier, kan ik op basis van mijn ervaringen niemand aanraden om zich door hem te laten behandelen. Mijn vertrouwen in hem is volledig verdwenen, en ik hoop dat anderen niet dezelfde teleurstellingen hoeven mee te maken.

Blackie B.

Helaas alleen maar slechte ervaringen;
- Met een vers getransplanteerde nier die niet goed werkte, werd ik gewoon naar huis gestuurd met vrijwel geen nierfunctie en ondanks dat ik mij erg ziek voelde. Want ze konden toch niets voor me doen werd me verteld. Uiteindelijk bleek ik acute afstoting te hebben waarvoor ik direct behandeld moest worden met een flinke solumedrol kuur. Helaas is de schade aan de nier al geleden, doordat de afstotingsreactie zo laat herkend werd. Ik blijf nu achter met een lage nierfunctie, terwijl de nier in eerste instantie wel goed werkte.
- Tijdens de solumedrol kuur waarbij mijn immuunsysteem platgegooid werd om de afstotingsreactie tegen te gaan, werd ik op een kamer geplaatst bij een verward iemand die een virusinfectie bleek te hebben. Ik kreeg een longontsteking en werd erg ziek. Ook moest ik naar de bezoekerstoilet, want de toilet op de kamer werd steeds ondergesmeerd met uitwerpselen door mijn verwarde kamergenoot. Zelfs na dit aangegeven te hebben bij de verpleging, kon ik geen andere kamer krijgen.
- Ziekenhuis hygiëne is niet in orde; met dezelfde handschoenen waarmee de verpleegkundige bij mijn buurman de blaaskatheter had geleegd, wilde ze mijn katheter gaan legen. Toen ik hier iets van zei of dat ze alsjeblieft haar handschoenen eerst kon verwisselen, werd de verpleegkundige boos. Mijn dialyselijn werd niet verzorgd, ik heb het herhaaldelijk moeten vragen en kreeg steeds te horen dat er geen tijd voor was. Na maarliefst 4 dagen werd dit eindelijk gedaan, maar de verpleegkundige droeg geen mondkapje en praatte zelfs tegen zijn collega, in de richting van mijn dialyselijn; een open verbinding in mijn bloedbaan. Dit is niet naar protocol. En dit zijn slechts enkele voorbeelden.
- Geen eten krijgen; In Maastricht moet je 1 dag van tevoren je eten bestellen voor de volgende dag. Als je ziek bent en veel moet overgeven, weet je niet echt of dat het je gaat lukken om de volgende dag te eten maar toch wil je het proberen. Als het vervolgens dan niet lukt om te eten, is de vrouw van de voeding tegen mij uitgevallen dat ze de helft van mijn overgebleven cracker weer moet weggooien en ik mocht geen eten meer bestellen. Welgeteld 1 cracker die ik bestelde en te proberen te eten en hierover werd boos gedaan omdat ik het vanwege ziekte niet kon opeten... Dit kan echt niet!
- opvatting is conservatief; In dit ziekenhuis hebben artsen en verpleegkundigen de overtuiging dat je als patiënt dom bent, je aanstelt en niets weet. Je hebt geen medezeggenschap over je behandeling. Zij denken alles over jou te kunnen bepalen zonder overleg. Dit hoort niet.

Lenny

Zeer slechte ervaring gehad vandaag bij urologie. Het prostaatonderzoek van mijn man kon niet doorgaan omdat ze vergeten waren de vooraf besproken sedatie in te plannen. Heel vervelend was het dat we ook in de wachtkamer zaten waar een patiënt zat waarbij de operatie niet door kon gaan omdat ze vergeten waren door te geven dat de patiënt 5 dagen geen bloedverdunners had mogen gebruiken voor de operatie.
Toen we thuis kwamen kregen we nog een telefoontje dat er geen centron gebruikt had mogen worden voor het onderzoek.
Heel vreemd. Centron is een zeer oude benaming (20 jaar) voor acenocumerol. Dit is inderdaad een middel dat mijn man gebruikt, echter hierover is hij niet geïnformeerd vooraf aan het onderzoek. Ook dr. Marcelissen heeft hierover vandaag niet gesproken. Wel heeft hij zijn excuses aangeboden, omdat ze de sedatie niet hadden ingepland. Het hele onderzoek zal opnieuw ingepland moeten worden, met alle stress die dit voor mijn man meebrengt.
Het is ook nog eens heel verwarrend dat telefoontje achteraf. Dit is mijns inziens echt mosterd na de maaltijd, die nog niet eens genuttigd is.
Zeer slechte communicatie!!!!!!
Waarom zou de zorg toch zo duur zijn

Vandaag 29 januari 2025 opnieuw voor prostaatbiopt met sedatie opgeroepen.
Opnieuw, geen sedatie ingepland!!!!!
Wel de hele voorbereiding gedaan, bloedverdunners gestopt, hele dag nuchter blijven en vervolgens ruim een half uur in de wachtkamer moeten wachten. Helaas geen anesthesist aanwezig, dus geen sedatie, dus het onderzoek gaat opnieuw niet door!
De verantwoording wordt door de arts afgeschoven naar de planning! Wie heeft er in godsnaam hier de verantwoording voor de behandeling van de patiënt, als het de arts niet is
Dit vind ik zeer onprofessioneel. Zowiezo zeer onprofessioneel dat in een ziekenhuis 2x achter elkaar een zelfde fout kan worden gemaakt bij een zelfde patiënt. Dan gaat er ergens iets structureel fout!

Wij gaan verder met een klacht.

martin

Ik heb lang gewacht met een review schrijven. Normaal doe ik dit niet zo vaak, en sta ik ervoor open om een instelling en mensen meer kansen te geven. Maar al met al zijn het personeel, de artsen en verpleegkundigen ontzettend onvriendelijk. Uitzonderingen daar gelaten.
Er wordt weinig slecht onderling gecommuniceerd en er wordt ontzettend slecht naar de patienten gecommuniceerd. Dit zorgt voor verwarring ten koste van de zorg. Het is een opleidingsziekenhuis wat over het algemeen prima is, maar dit zorgt ervoor dat je voor een complexe ziekte heel veel mensen ziet. De eindverantwoordelijke zul je maar een heel klein aantal keren zien. Er is weinig betrokkenheid merkbaar. Zeker wanneer er fouten gemaakt worden, of iemand niet perse een “reguliere behandeling nodig heeft”. Hiernaast merk ik dat er enorm veel onnodige fouten worden gemaakt, die ook niet snel of goed worden opgelost. Ik heb meerdere ziekenhuizen meegemaakt, maar dit is bij uitstek het slechtste ziekenhuis waar ik ooit geweest ben. Patientvriendelijkheid 0.0. Betrokkenheid 0.0. Kennis is goed hier, alleen jammer dat dit teniet wordt gedaan door het slechte communiceren!

Peter

Wat een amateuristisch zooitje. Op afspraak geweest bij dermatologie. Drie kwartier moeten wachten. Geen informatie, niks. Dan een dokter gezien die er iemand anders bij gaat halen. Een recept bij de apotheek moeten halen, wat niet op voorraad was. Daar zou ik over teruggebeld worden. Later op de dag hoor ik dat het naar mijn apotheek is gestuurd. De volgende dag word ik door een andere medewerker gebeld om te overleggen wat er met dat recept moet gebeuren. Dus onderlinge communicatie is 0.
Op mails wordt niet gereageerd. Enz enz.
Is dit nou een academisch ziekenhuis?

Manou H.

Erg slechte ervaringen. Sowieso vind ik dat het praten in dialect in een ziekenhuis niet netjes is en dat er normaal ABN gebruikt moet worden, zeker tegen de patienten. Elke afspraak met mijn moeder ging er wel iets fout, communicatie was ronduit slecht. Het Mumc houd ook heel erg van kopiëren/lamineren, want op elke afdeling en in elke lift hingen tig blaadjes met wijzigingen. Totaal geen overzicht. Patienten meer dan 30 minuten in hun eigen urine laten liggen tijdens chemotherapie, angsten van patienten niet serieus nemen en koud/afstandelijk reageren wanneer je iets vraagt. Ook al is het een academisch ziekenhuis, er word hier niets geleerd over inlevingsvermogen. Mijn moeder (59) is ondertussen na 3,5 maand overleden en heeft haar laatste maanden hier telkens naartoe gemoeten terwijl alles voor niks was. Voor mij NOOIT meer Mumc.