Spaarne Gasthuis Haarlem Zuid - Haarlem

Robert V. W.

Waarom, waarom, waarom? Een gebouw wat er al zolang dominant staat te staan. En dan zó de buitenboel hemeltergend betongrijs laten. Zo goed als alle Haarlemse ziekenhuizen zijn de afgelopen decennia wegbezuinigd, en dus is een Haarlemmer al heel snel op aangewezen op deze grijze reuzebunker.
Begrijp dat het voortbestaan van deze bunker ook al onzeker is, maar tot dat moment;
Beste Raad van Bestuur, doe nou eens uw best om het allemaal wat leuker, fijner, frisser te laten lijken. Schaf wat grote blikken verf in een aardige kleur aan, en geef uw ziekenhuis een vrolijker
uiterlijk. Waarom toch zo gruwelijk bunkergrijs?
Voor de rest. Sterkte en succes met het blijvend leveren van goede zorg!

J J.

Op deze locatie had ik een controle na een onderzoek op de andere locatie. Ik was blij dat de arts de tijd nam om alles rustig met mij door te nemen; omdat ik wat zorgen had. Wat ik erg waardeerde, was dat ik, als ik na de afspraak nog vragen zou hebben, contact mocht opnemen zonder dat ik daarvoor weer eerst terug naar de huisarts hoefde. Bedankt voor de goede zorg en flexibiliteit!

Tena M.

Mocht je op verpleegster IRIS van de Acute unit vallen: vraag dan meteen om iemand anders.

15/03 was ik mee met iemand die van doorverwezen door de huisartsenpost.

- Bloeddruk werd gemeten en genoteerd ( wij weten niets, laag/goed/hoog geen idee…)
- eerste oor wordt gemeten voor de temperatuur (koorts) , tweede oor wordt gemeten (koorts) en toen moest de patiënt voor de zekerheid naar even via de bips meten. Uiteindelijk vond ze geen hoesje, dus dat zal later komen. Nooit gedaan.
- terug naar de bloeddruk: IRIS vraagt ons of ze dat al had gedaan. Uuuh ja…
- IRIS komt met vier buisjes aanzetten om bloed af te nemen. Geen idee waarvoor…
- IRIS maakt het naaldje klaar met vele malen laten vallen om uiteindelijk te zeggen dat ze liever het andere naaldje gebruikt. Vloog ook een aantal keer uit de handen voordat het in de arm zat.
- eerste buisje wordt gevuld, wij weten nog steeds niets. Ook wordt er niet het klassieke aangegeven, vuist maken ect niks nada noppes..
- vragen wij maar even waarvoor er getest wordt..we krijgen de ene na de andere afkorting te horen, oké en de vertaling?
- IRIS: IJzer, omdat je zoveel bloedverlies hebt. Uuuh nee dat heeft de patiënte niet.
IRIS: oh dan hoeft dat niet. Maar uiteindelijk wel gedaan…
- IRIS: je bloedgroep wanneer je naar de OK moet. We gaan van buikpijn naar de OK zonder enige uitleg of iets!
- IRIS: ik ga met de arts overleggen en ben zo terug. Drink ondertussen goed water.

Uiteindelijk ben ik IRIS maar gaan zoeken naar 45 min. Kom haar toevallig tegen toen ik de kamer uitliep. IRIS: jullie had op het knopje gedrukt? Nee ( die arme patiënte die wel echt op het knopje had gedrukt en waarna ze hoogstwaarschijnlijk nooit naar toe is gegaan), maar we willen wel even weten hoe of wat. Ja ik dacht dat dat wel duidelijk zou zijn. Nou nee, je zegt dat je gaat overleggen en ondertussen horen we niets en staat de patiënte al die tijd met hevige pijn waarbij zitten/liggen onmogelijk is.

Telefoon van IRIS gaat: ik moet nu weg, maar kom zo terug. Uiteindelijk hebben we IRIS nooit meer gezien. Wat natuurlijk goed voor ons was maar wel heel onprofessioneel.

De gynaecoloog komt voor een ego ( ook niet verteld door IRIS): u heeft wel een volle blaas, ik kan het moeilijk zien. Tja, er moest gedronken worden door IRIS En bedankt IRIS!

IRIS heeft duidelijk
- haar hoofd niet bij haar vak ( symptomen zelf verzinnen/ niet luisteren naar de patiënte/ niet weten wat ze wel of niet al heeft gedaan)
- geen inlevingsvermogen
- communicatie problemen

Cindy I. T.

Afgelopen oktober was ik hier voor het laatst. Vandaag was ik hier ook, maar niet voor mijzelf, ik ben met Cherly meegegaan. Omdat ze een afspraak voor een echo had staan.

bjorn F.

Mijn complimenten voor in het bijzonder (omdat ik daar gelegen heb) de mensen op de eerste hart/long hulp. Ze hadden het zo ontzettend druk, maar waren zo ontzettend vriendelijk en geduldig met iedereen en een grapje tussendoor om je wat op te beuren en luisterde goed naar wat er was gebeurd en alles. En iedereen werd heel adequaat geholpen. Ook de hart/long arts, redelijk jonge man, heel vriendelijk en aardig en legde duidelijk wat er ging gebeuren en wat er wel en niet was gezien in de onderzoeken. Kreeg rond half 5/ 5 uur ook nog wat eten, gekozen voor bami met kipsate, deze smaakte verbazingwekkend goed voor ziekenhuis eten. Al snel dat ik binnenkwam had ik het gevoel, wat er nu ook gebeurt, ik ben in goede handen. En dat is echt geruststellend op zo'n afdeling.

Barbara B.

Dr. Jonker is een buitengewoon kundige dermatoloog die niet alleen over een uitgebreide medische kennis beschikt, maar ook in staat is om een rustgevende sfeer te creëren. Ik voelde me op mijn gemak door haar kalme en empathische houding en ik had volledig vertrouwen in haar behandeling.
Ik zou dr. Jonker van harte aanbevelen aan iedereen die op zoek is naar een deskundige en empathische arts.

Dx_mash_xm 7.

Een van de slechtste zieken huizen waar ik en me familie zijn geweest geen goeie specialisten geen goeie verpleegkundige ze kunnen niet communiceren ze denken dat alleen hun mening belangrijk is en de familie leden niet moeten bemoeien wij komen welke dag een probleem tegen en het is nooit goed

Floor L.

Het bedrijfsrestaurant van het Spaarne gasthuis:

Allereerst, de kroketten. Alsof de chef persoonlijk naar oma’s keuken is gereisd om het geheim van de perfecte kroket te ontfutselen. De buitenkant was knapperig en goudbruin, precies zoals het hoort. De binnenkant, een romige ragout met precies de juiste balans van smaak en textuur. Het was alsof ik een hap nam van een stukje culinaire hemel. Ik overdrijf niet als ik zeg dat deze kroketten een Michelin-ster verdienen – althans, binnen de categorie ‘kantine kroketten’.

Maar dan komen we bij de smoothie. Laten we zeggen dat mijn portemonnee er nog steeds van aan het bijkomen is. Begrijp me niet verkeerd, de smoothie was vers, smaakvol en vol met gezonde ingrediënten die ik niet eens kan uitspreken. Maar voor de prijs die ik ervoor betaalde, had ik verwacht dat de smoothie minstens zou worden geserveerd door een zingende serveerster op een eenwieler, vergezeld van een live optreden van een jazzband. Helaas, het enige entertainment was de collega tegenover me die probeerde zijn broodje te eten zonder knoeien.

Dus, om samen te vatten: als je ooit in de buurt bent van deze kantine en je hebt trek in een kroket die je smaakpapillen zal doen juichen, dan ben je hier aan het juiste adres. Maar als je je zuurverdiende centen wilt spenderen aan een smoothie, bereid je dan voor op een ervaring die je portemonnee wellicht niet zal waarderen. Al met al, een lunch om over na te praten – en niet alleen vanwege de prijs van de smoothie.