Szpital Amphia ostry dyżur - Breda

S

Geachte heer/mevrouw,

Op 10 oktober 2025 om 01:00 uur ’s nachts kwam ik aan bij de spoedeisende hulp. Helaas werd ik daar op een zeer onprofessionele en discriminerende manier behandeld door de receptioniste die op dat moment dienst had.

Ik had hevige pijn en was in nood, maar de medewerkster sprak met een harde en onvriendelijke toon, vergezeld van veel vijandige en discriminerende blikken. Haar gedrag was respectloos, onmenselijk en volledig zonder medeleven of begrip.

Ik hoop dat u deze klacht serieus neemt en passende maatregelen treft om te voorkomen dat andere patiënten op dezelfde manier behandeld worden.

Ray R.

Bagger geregeld zit je vanaf 11.00 te wachten kan je pas om 18.00geholpen worden. En gooien ze t op drukte en spoed. Is gewoon standaard dat ze je slecht helpen. Zou netjes staan als je er komt je snel wordt geholpen of er meer chirurgen zijn. Spoedeisend is niks spoedeisend meer aan.
Eerder wachteisende hulp.

Manuela L.

Mijn ervaring met het Amphia Ziekenhuis Breda – als ouder van een ziek kind

Mijn zoon van 5 jaar is op 17 juni geopereerd in Amphia (buisjes geplaatst en keel- en neusamandelen verwijderd). Sindsdien ging zijn toestand snel achteruit: hevige pijn ondanks maximale pijnstilling (paracetamol én diclofenac), geen eetlust, nauwelijks vochtinname, meerdere keren gal braken, en inmiddels zes keer een heftige bloedneus. Ook kon hij van zwakte soms nauwelijks meer lopen.
Als ouder trek je dan uiteraard aan de bel maar wat we kregen, was allesbehalve goede nazorg.
Tijdens contactmomenten en een bezoek aan de spoedeisende hulp zijn we niet serieus genomen:
Geen inspectie van zijn keel of neus, ondanks de operatie en meldingen van bloedingen.
Geen bloedonderzoek, geen glucose- of ontstekingswaarden gecheckt, ondanks galbraken, koorts, uitputting en pijn.
Geen hydratatie overwogen, ondanks tekenen van uitdroging.
We werden zonder plan, zonder vervolg, zonder geruststelling weer naar huis gestuurd met “het zal wel van de warmte komen” als verklaring.
Het medische handelen voelde als nattevingerwerk, zonder onderbouwing, zonder feitelijke controle.
De klachten werden geminimaliseerd en afgedaan als normaal herstel, terwijl mijn kind gilde van de pijn en fysiek verslechterde.
Als ouder wil je niet zeuren je wilt je kind beschermd zien. Maar als zelfs op de spoedpost geen serieus onderzoek plaatsvindt, dan voel je je radeloos. We vroegen geen wonderen. Alleen dat er gekeken werd. Dat er dingen werden uitgesloten op basis van feiten in plaats van gissingen. Dat is bij Amphia helaas niet gebeurd.
Ik ben diep teleurgesteld en kwaad in de manier waarop mijn zoon is behandeld, en ik schrijf dit met één doel: dat andere ouders in soortgelijke situaties wél gehoord worden. Kinderen verdienen zorg, geen aannames.

aapje J.

Mensen van de Balie kunnen echt de tering krijgen zeg
jullie zijn niet menselijke bah bah

João G.

I went to urgency because I didn’t have any doctor or any way yo cure myself and they just told to call them to make an appointment after 30min in the line I get back inside to see if they could do something and the answer was not even polite to a person that is not from here and don’t know the Dutch policy for hospital and just told me that I need to wait in line. Conclusion I’m not urgent enough to go to urgency but not sick enough to go to the GP. So I don’t have any appointment in the end of the day and I’ll need to cure myself with the amazing paracetamol

Cindy B.

Mijn volledig blinde oom logeerde bij ons in België, Hoogstraten. De laatste dagen klaagde hij van pijn en kortademigheid. Dat werd op 1 nacht opeens zoveel erger. 's Nachts kreunt hij van de pijn en kan hij geen kracht meer zetten om zelfs zijn neus te snuiten.

In onze wanhoop zijn we op 10.09.'24 vanuit Hoogstraten (BE) met hem naar de spoedafdeling van het Amphia Ziekenhuis in Breda gereden. Braaf in Nederland, omdat hij ook in Nederland staat ingeschreven en verzekerd is. Benauwd van “geen lucht kunnen krijgen” en creperend van de pijn!

Maar daar werden we theoretisch botweg weggestuurd omdat hij geen verwijzing van een huisarts had. Kun je je dat voorstellen? Een man met de hoogste zorgindicatie, in zulk een toestand, en ze willen hem niet eens bekijken zonder een papiertje?

Uiteindelijk kregen we na veel telefoneren een spoedverwijzing van zijn huisarts in Huizen, voor een afspraak bij de SEH met een internist.

Maar zelfs toen, na vijf lange uren op de spoed, zittend in een rolstoel zonder enige comfortabele optie, kreeg hij amper de zorg die hij nodig had. Een arts voor longziekten (!!) (dus géén internist!!!) concludeerde uiteindelijk dat zijn benauwdheid 'geen spoed' was en hij niet opgenomen werd, omdat hij al enkele dagen moeite had met ademhalen. Dus dat het niet acuut meer was!

Terwijl hij juist geen adem kon halen door PIJN! Blauwe voeten had en blauwe vingers.

Maar de arts zei dat er geen longontsteking te zien was op de röntgen. Een hartfilmpje wat niet in orde was, werd niet eens besproken. Maar wel een antibioticakuur kreeg hij voorgeschreven 'voor het geval dat het misschien een luchtweginfectie was’. 🤷‍♀️ Hij kon naar huis.

De daaropvolgende avond en nacht waren een hel voor hem. Zijn pijn was zo ondraaglijk dat hij niet kon staan, nauwelijks kon ademen, en zijn armen en voeten blauw kleurden.

We hebben alles gefilmd om de ernst van zijn situatie aan te tonen, in de hoop dat het spoedpersoneel eindelijk zou inzien dat hij directe hulp nodig had.
We zijn midden in de nacht nog teruggegaan naar de spoedafdeling van het Amphia, mét het filmpje.
Met de vraag of we hem alsjeblieft konden langsbrengen voor behandeling. Maar we werden wederom afgewezen. De onverschilligheid van het personeel was hartverscheurend.

De dame van de dokterspost weigerde zelfs ons filmpje te bekijken en stuurde ons weg. We moesten maar 112 bellen.
(We wonen in België, vlak over de grens met Breda en wilden hem gewoon, ook met het oog op zijn Nederlandse verzekering in Nederland naar het ziekenhuis brengen!)

Na deze afwijzing en het niet willen toelaten van mijn oom op de Spoed van het Amphia Ziekenhuis in Breda, is mijn oom de volgende ochtend -na een zware nacht vol pijn en nauwelijks kunnen ademen- op het toilet in elkaar gezakt. Geen kracht meer om op te staan van de pijnen.

En ja!!! We hebben in uiterste nood de Belgische 112 gebeld. Hij is met loeiende sirenes naar een Belgisch ziekenhuis in Turnhout gebracht.

Bleek hij een LONGINFARCT en LONGEMBOLIE te hebben!!! En zijn lichaam met blijkbaar uitgezaaide kanker. DAAROM kreeg hij geen lucht mee. Een longinfarct zorgde ervoor dat hij zijn longen niet meer kon vullen met lucht.
Hij is nu meteen aan de comfort-medicatie gezet met Morfinepleisters, morfinespuitjes, bloedverdunners, infuus met antibiotica etc.

Gefeliciteerd fijn personeel bij de SEH Breda!!!! Een doodzieke man wegsturen in verband met "geen briefje" en geen Internist laten kijken, ondanks de vraag van zijn huisarts. Door een longarts naar huis gestuurd worden met "misschien een luchtweg-infectie” en verder is alles in orde met de longen....

Wat een schande dat het zover heeft moeten komen.

Bart T.

Gisteren bij de huisartsenpost aangemeld voor een spoedoperatie na overleg met een arts van het ziekenhuis. Echter wist de onvriendelijke blonde baliemedewerkster nergens van en geeft aan dat het losse bedrijven zijn. Geen sympathie en enige behoefte vriendelijk behulpzaam te zijn.
Foutjes zijn menselijk maar hoe je ermee omgaat is een keuze. Niet de juiste persoon op de juiste plek

Hans L.

Ik denk dat ze dokters met ervaring moeten inschakelen Ik ging naar hen toe, ik sliep niet van de pijn, en er waren geen patiënten. Ik was gewoon aan het wachten, en de dokter kwam na een uur wachten. Er moet meer aandacht worden besteed aan het brengen van ervaren artsen. Wij zijn mensen, en nee men gaat als we geen pijn hebben.